całkowitej samotności, a następnie na czele stopniowo rozwijającego się bractwa, z którym później przeniósł się do Mołdawii, gdzie pozostał do końca życia, coraz bardziej pogłębiając i poszerzając swoją działalność, swoje duchowe wpływy i swoją chwałę w prawosławiu a nawet w świecie nieortodoksyjnym. Można go słusznie nazwać odnowicielem życia duchowego monastycyzmu mołdawsko-wołoskiego i rosyjskiego. Podał jasne definicje głównego celu życia monastycznego, wskazał środki do osiągnięcia tego celu oraz przygotował osoby zdolne do osiągnięcia tego celu za pomocą wskazanych przez niego środków. Swoim przykładem, działalnością i tłumaczeniami Starszy Paisios wywołał ogromny ruch duchowy w monastycyzmie prawosławnym, szczególnie zauważalny w Rosji, gdzie objął on nie tylko mnichów, ale także świeckie społeczeństwo wszystkich klas.

Navigation